M!sha ve Tuhaf Dünyası

 Selam. Günlük gibi gözüken ama artık günlüğün g'si ile alakası kalmamış blog hesabım. Aylar aylar sonra yazmak aklıma geliyor. Aslında şu an bunları yazmadan önce de 'yazayım mı yazmayayım mı' diye kısa süreli bir gel-git yaşadım. Neyse, sonuç olarak buradayım. Her kim okuyorsa şimdiden aşırı gloomy bir yazı...

Evden çıkmadan önce hava güzeldi. Bir kaç saat sonra yağmurun başladığını saymazsak eğer, hala da güzel. Biraz düşündüm. Yazı mı yazmalıyım, insanlarla iletişim mi kurmalıyım yoksa asosyal bir moda girip 'Bir Kadın Bir Erkek' bölümlerini mi bitirmeliyim. Sonrasında da buradayım işte. Dediğim kadar da asosyal...

Güne, doğalgaz sistemindeki son hamleler için gelen ustaların takır tukur sesleriyle başlamıştım aslında. Sonrasında inanılmaz karın ağrım + mide bulantım beni biraz daha yatağa mahkum etti ve gözlerimi tekrar açtığımda saat 14.52'ydi. Ardından da ikili ranzamın üst katında pineklemeye devam ettim ta ki 'Ya bir şeyler...

"Kimsin lan sen?""Ne seversin ya da ne sevmezsin?""Ne olmak istiyorsun?" "Ne için yaşıyorsun?""Amacın ne?"Bakınız hâlâ hayatının arayışında olan 22 yaşında, üniversiteyi bitirmiş, üvey babası evden kovduğu için babasının evinde pinekleyen, depresyonla boğuşan (Çok şükür saçma bir testle %70 gibi bir sürecin içinde...

Tanıdığım ya da tanımadığım herhangi biri bana, "Hey bu hayattaki en büyük pişmanlığın ne?" diye sorsaydı sanırım ona tek bir cevap verirdim; Anneannemi yalnız bırakmak.Evet biliyorum biraz klasik geliyor belki de "Ne alaka be?" diyor olabilirsin ama gerçek bu. Şimdilerde bile ne zaman aklıma gelse bu durum acı çekmeme...